هفته خوبی بود

هفته ی قبل خوبی بود و نصف هفته رو سرکلاس بودم مخصوصا روزهایی که شعبه خیلی شلوغ بود.

پس فردا رو مرخصی گرفتم که با داداشم بریم شمال که قسمت نشد و نمیرم.

البته خداروشکر هوا هم داره کم کم خوب میشه هرچند که واسه من که موتورسوارم سرد شدن بیش

از حـد هوا خیلی خوب نخواهد بود. تا اخر ابان خوبه و بعدش دیگه سرد میشه.

تو هفته رفتـــــــــم ساختمون مرکزی و مصاحبه دادم برای ای تی! اول اینکه اصلا نمی دونیم چند نفر و

می خوان و غیر از اون بحث شیفت بودن اونجاست. 

باید منتظرم بمونم ببینم چی پیش میاد.

دیشب پسرعموم اومده بود و چون کلا ادم مهمونی نیستم وحسش نبود رفتم بیرون ولی درنهایت شام

مونده بود و برگشتم خونه. البته نه اینکه از ادم به دور باشم ولی کلا مواقعی پیش میاد که حـس و حال

مهمون نیس. پسرش منچستر هست جایی که تیم مورد علاقه ام یعنی یونایتد بازی می کنه.

با اینکه فقط بحث مالی ساختمون دست من هست و من گفتم مدیر نیستم بازم کلی داستان داریم

سر شارژ جمع کردن. واسه همه باید ریز به ریز هی توضیح بدی. حالا خوبه واحد خودمون بیشتر از همه

واحدها هزینه کرده و طلب داره!!!

یواش یواش داره بوی فصل مورد علاقه میرسه.واسه رسیدن هیچ فصلی اندازه پاییزحس های خاص ندارم

همیشه عاشق پاییز بودم.

چقدر دوستای هم نسلم به فنا رفتم. تو این هفته چندتاشون رو دیدم. یکی از یکی داغون تر و به فنا رفته

نمی دونم چرا جوونها تو ایران باید با مصیبت عمرشون بگذرونن.

یکی کار درست نداره یکی خانواده نداره یکی پول نداره...

منم به اندازه خودم درگیری هایی دارم که واسه خودم بزرگ هستن و باید باهاشون کنار بیام و صبر کنم.

ادمی تو یک عمر زندگیش چه حوادث و اتفاقاتی رو که به چشم نمیبینه!

چه لحظه ایی که وقتی میخوای از دنیا بری همه شون مثل فیلم از جلوی چشمت رد میشه.

ای کاش عمرمون 200 یا 300 سال بود.70 سال خیلی کمه! تازه با فرض اینکه 70 سال عمر کنیم. هر روز

مرگ از کنارمون رد میشه و هیچ کی هم نمی دونه شماره قطعه و ردیفش چی خواهد بود.

قبلا همیشه حس رضایت تو زندگیم داشتم. دارم تلاش میکنم اون حس رو دوباره برگردونم.

عیدتون مبارک باشه.

من و تو در گذر تندباد حادثه ها

هزار مرتبه اوج و هزیزها دیدیم