8 سالگی

تعطیلاتو عید هم تموم شد. مثل اکثر عیدهای سال های قبل عید امسال هم برام مزخرف بود و همون بهتر

که تموم شد.

سرکار به شدت خلوت بود و خیلی وقت کند می گذشت ولی خوب از پس فردا دوباره روز از نو روزی از نو!

بعد از عید باید چندتا دکتر برم. زیر 30 سالگی مرخص دارم میشم.

امروز همه فوتبال ها حسابی رو اعصابم بودن. الان اومدم پای لب تاپم و اهنگ گوش میدم و کتاب می خونم

تا یکم اروم بشم.

داریوش گوش میدم و از اهنگ های غمگین و استثنایی اش کمال لذت رو می برم.

فردا رو احتمالا خونه باشم. هم اینکه تهران بارونی هست و هم اینکه اینقدر همه جا شلوغ  هست که هیچجا

نمیشه رفت. این یکی دو روز رو هم خونه بودم و خوب استراحت کردم.

امروز هشتمین سالگرد وبم هست.

هشت سال از اون لحظه که مریض بودم و به طور ناگهانی این فکر تو سرم اومد که خاطراتم رو توی یک وبلاگ

ثبت کنم.نتیجه اون جرقه این بود که 8 سال مهم ترین اتفاقات زندگی ام رو اینجا ثبت کنم.

اینجا برام یه جورایی حکم نامه اعمالم رو هم داره و با خوندنش همه چی مثل یک فیلم جلوی چشمام میاد.

از درس و خدمت و کار گرفته تا الان که در استانه ازدواج هستم اینجا ثبت شد.

روزگاری دوستان خیلی زیادی داشتم که فضای گرمی داشت. همه فعال بودن و کلی سرگرم بودیم با هم اما

به مرور زمان یکی یکی همه رفتن حالا هیچکس از اون دوران نیست و پی زندگی خودشون هستن.

اما من همچنان اینجا رو دوست دارم و همچنان به نوشتنم ادامه میدم با اینکه دیگه همه دوستام رفتن.

بعضی از روزها برای همه مون می تونه خاص باشه.

تولد این وب برای من خیلی خاص هست و اتفاقات زیادی از زندگی من رو با خودش رقم زد.

ای کاش میشد نوار زندگی رو به عقب برگردوند.

زندگی همینه همیشه غصه ی گذشته مون رو می خوریم.

تولد وبم مبارک باشه.

نمی دونم نوشتنم تا کی ادامه داره ولی یادگاری خوبی برای خوده من هست.

دنیا کوچیک تر از اونه

که ما تصور می کنیم

فقط با یک عکس بزرگ

چشمامون رو پر می کنیم

به روز ما چی اومده

من و تو خیلی کم شدیم

پاییز چقدر سنگینی داشت

که مثل سابق خم شدیم