پاییزی

تو این 12 سالی که سوار موتور میشدم تا حالا نشده بودم موتورم رو بخوابونن ولی این دفعه

دیگه راه فرار نداشتم و موتورم و یک هفته خوابوندن. دردسر و افتادن از کار زندگی داره ولی

به هر حال ترخیص شد. از سال های قبل هم هر چی هوا رو به سرما میرفت کمتر با موتور

می رفتم و الانم این روزا با موتور نمیرم و سوار تاکسی و مترو میشم.

تو هفته ای که گذشت خیلی هامون درگیر بیماری شدیم که خودم و بچه و مادرش چند روز

درگیرش شده بودیم به قدری همه مون مجبور شدیم دکتر بریم و سرم و امپول بزنیم.

این جور مواقع خوب شدن حال بچه فکر ادمو بیشتر درگیر میکنه چون ادم بزرگ بالاخره با دارو و

استراحت خوب میشه ولی بچه وقتی مریض میشه خیلی داستان داره!

لامصب این دوماه کویر هست و هیچ تعطیلی نداره ادم کف میکنه همه ی روزها رو باید سرکار

بره. البته سه هفته پیش مرخصی گرفتم و سه روزی شمال رفتیم.

تو فکرمون هست تا پایان سال یه سفر خارجی بریم ولی باید ببینیم موقعیتش جور میشه یانه

اینکه کسی باهامون بیاد یا نه تو انتخاب مقصدمون تاثیر داره.

البته اگه بچه نباشه خوب ادم هر جایی میتونه بره ولی اینکه بچه هست انتخاب هارو محدودتر

میکنه.

هفته پیش به خاطر مریضی نتونستم بچه روببرم خونه مامان ولی امشب دیگه میبرمش. دلشون

خیلی تنگ میشه بچه رو چند روزی نمیبینن.

مخصوصا اینکه تک دختر خانواده اس که کلی خاطر خواه داره

این روزها بیشتر درگیر سرکار رفتن و هستیم و تو یک روزمرگی قرارداریم واسه همین خیلییی

خاطرات خاصی برای ثبت کردن وجود نداره ولی زندگی همچنان ادامه داره...